Pobierz PDF

Uczenie się to nie wkuwanie.

Przez lata szkoła opierała się na powtarzaniu i szybkim sprawdzaniu pamięci. Dziś wiemy już na pewno: trwała nauka zaczyna się od myślenia

i rozumienia – dopiero potem przychodzi pamięć.


To jest właśnie nowy paradygmat uczenia się.

Image

To MYŚLENIE

Znasz to z własnej szkoły?

Wielu nauczycieli i dyrektorów mówi:

  • "Moi uczniowie umieją powtórzyć definicję, ale nie umieją jej zastosować”.
  • „Po sprawdzianie wiedza znika jak bańka mydlana”.
  • „Czuję, że gonię z materiałem, zamiast uczyć myślenia”.

Brzmi znajomo? To właśnie objawy starego paradygmatu uczenia się.

Rys historyczny — skąd wziął się „stary paradygmat”?

Historia szkoły pokazuje, jak przez kolejne dekady wzmacniał się model oparty na pamięci i odtwarzaniu.

1

XIX wiek – model pruski

Szkoła miała kształtować posłusznych obywateli

2

Początek XX wieku – szkoła jak fabryka

Edukacja przejęła logikę industrialną.

Testy IQ i psychometria

Nowe narzędzia pomiaru inteligencji przeniknęły do szkół

3

4

Powojenny boom edukacyjny

Masowa szkoła potrzebowała prostych narzędzi kontroli.

5

Egzaminy zewnętrzne i sprawdziany stały się miarą jakości

Lata 90. – epoka testów i standaryzacji

  • Nauczyciel = jedyne źródło wiedzy
  • Uczeń = bierny odbiorca
  • Sukces = zapamiętanie i odtworzenie
  • Standaryzacja godzin, programów, podręczników
  • Jeden wzór dla wszystkich uczniów
  • Priorytet: równe wyniki, nie zrozumienie
  • Uczeń = wynik testu
  • Edukacja zaczęła mierzyć to, co łatwe do sprawdzenia: pamięć i szybkie odtwarzanie
  • „Przerabianie materiału”
  • Podręcznik + sprawdzian = główne narzędzia
  • Błąd postrzegany jako brak wiedzy
  • Nauczyciele uczą „pod testy”
  • Uczniowie uczą się „pod sprawdzian”
  • Wiedza krótkotrwała = przepustka do ocen

6

XXI wiek – rankingi i accountability

Szkoły oceniane przez pryzmat wyników egzaminacyjnych

  • Dyrektor i nauczyciel rozliczani z cyferek
  • Presja rankingów → edukacja jeszcze mocniej podporządkowana pamięci i reprodukcji

Na lekcji to widać: mniej dyktowania definicji, więcej pytań, hipotez, łączenia faktów i refleksji

To miejsce dla Dyrektorów i Nauczycieli, którzy chcą, by uczniowie naprawdę rozumieli i umieli zastosować wiedzę, a nie tylko ją powtórzyć.

Wkuwanie daje efekt

„do sprawdzianu”, rozumienie – na całe życie

Nowy paradygmat” = myślenie → rozumienie → pamięć (a nie odwrotnie)

Przez dziesięciolecia edukacja była zorganizowana wokół przekazywania treści i ich odtwarzania z pamięci. Nauczyciel pełnił rolę głównego (często jedynego) źródła wiedzy; uczniowie mieli „opanować materiał”, a sprawdziany weryfikowały pamięć, nie myślenie. Taki model z czasem utrwalił mit: „im więcej zapamiętam, tym lepiej się uczę”.


Dlaczego to dziś nie działa:

  • Szybkie „zaliczenie” często kończy się szybkim zapomnieniem po teście.
  • Uczniowie nie widzą sensu, spada motywacja i zaangażowanie.

Mówiliśmy już, że tradycyjny model szkoły opierał się na zapamiętywaniu i wkuwaniu. Ale zanim pójdziemy dalej, warto zatrzymać się na chwilę i nazwać to, co tak naprawdę stoi za tym sposobem myślenia o edukacji. Bo to nie jest tylko kwestia pojedynczych metod czy zwyczaju – to część czegoś większego, co nazywamy paradygmatem.

Czy zdarzyło Ci się kiedyś robić coś w szkole tylko dlatego, że „tak się zawsze robiło”?

Paradygmat to zestaw założeń, schematów i wzorców, według których rozumiemy rzeczywistość, działamy i interpretujemy fakty. Obrazowo: To takie „okulary”, przez które patrzymy na edukację.
W praktyce: Paradygmat wyznacza, co w szkole wydaje się „oczywiste”, a czego nawet nie kwestionujemy.

Kryteria paradygmatu

  • Spójność z instytucjami i kulturą – wspiera się na programach nauczania, egzaminach, podręcznikach.
  • Skuteczność w swoim czasie – paradygmat daje przewagę, gdy odpowiada na potrzeby epoki (ale później może stać się przeszkodą).
  • Niekwestionowalność – działa jak filtr: rzeczy sprzeczne z paradygmatem odrzuca się jako dziwne czy „niepoważne”.
  • Powszechna akceptacja – większość środowiska przyjmuje go jako naturalny i oczywisty.
  • Normatywność – określa, co jest właściwe: jak należy uczyć, oceniać, co uznajemy za sukces.
  • Trwałość i inercja – trudno go zakwestionować, bo przenika język, praktykę, oczekiwania rodziców, system oceniania.

Które z tych kryteriów najbardziej rozpoznajecie w swojej codzienności szkolnej?

Do tej pory dominował paradygmat pamięciowego uczenia się – wkuwania i sprawdzania wiedzy. Ale świat się zmienia, a wraz z nim zmieniają się też potrzeby uczniów i szkół.


Dlatego dziś coraz wyraźniej rysuje się nowy paradygmat edukacji: uczenie się jako efekt myślenia, a nie zapamiętywania. I to właśnie dowiecie się w kolejnym kroku.

Co zmieniamy (rdzeń nowego paradygmatu):

  • Odwracamy priorytety lekcji: najpierw postawy i proces myślenia (pytania, hipotezy, łączenie, ewaluacja), potem dobieramy narzędzia (np. rutyny myślowe), a dopiero na ich ramie układamy treści podstawy programowej. Dzięki temu myślenie staje się widoczne i prowadzi do zrozumienia.
  • Rola nauczyciela się zmienia: z „nadajnika treści” w przewodnika, który organizuje warunki do myślenia; oddaje przestrzeń uczniom, dokumentuje proces, rezygnuje z ciągłej kontroli i oceniania „na pamięć”.
  • Narzędzia są dla ucznia (nie dla nauczyciela): proste, krótkie, wizualne struktury (rutyny), które aktywizują myślenie i współpracę — wywodzą się m.in. z Project Zero (Harvard), a w Polsce zostały dostosowane do realiów szkoły.

Stary paradygmat opierał się na pamięci i odtwarzaniu; nowy buduje kulturę myślenia, w której uczenie się jest konsekwencją myślenia, a pamięć wzmacnia to, co zostało zrozumiane.

Stary vs. Nowy paradygmat uczenia się

Stary vs Nowy paradygmat

Obszar
Stary paradygmat
Nowy paradygmat
Cel edukacji
Zapamiętać materiał i odtworzyć go na sprawdzianie. Efekt: szybkie zaliczenie, brak trwałej wiedzy.
Rozumieć i umieć zastosować wiedzę w różnych kontekstach. Pamięć = naturalny skutek głębokiego myślenia.
Rola nauczyciela
Encyklopedia, nadajnik wiedzy. Głównym zadaniem jest „przekazać materiał”.
Przewodnik i organizator kultury myślenia. Tworzy warunki do refleksji, pytań i samodzielnych odkryć.
Rola ucznia
Bierny odbiorca treści. Słucha, notuje, odtwarza.
Aktywny badacz. Stawia pytania, szuka powiązań, współtworzy wiedzę.
Pamięć
Punkt wyjścia: „naucz się definicji, potem ją zastosuj”. Efekt – iluzja wiedzy, szybkie zapominanie.
Skutek zrozumienia. To, co zostało przemyślane, połączone z doświadczeniem i emocjami, zostaje na długo.
Egzaminy i sprawdziany
Test pamięci krótkotrwałej: ile faktów potrafisz odtworzyć?
Test myślenia: zastosuj wiedzę w nowej sytuacji, wyjaśnij, porównaj, uzasadnij.
Proces lekcyjny
Początek: wykład nauczyciela → notatki. Koniec: odpytywanie.
Początek: pytanie/problematyzacja → eksploracja. Koniec: refleksja i podsumowanie myśli.
Błędy i porażki
Błąd = dowód, że „nie nauczyłeś się wystarczająco”. Powód do wstydu.
Błąd = źródło wiedzy i okazja do refleksji. Growth mindset (Dweck): błąd wspiera rozwój.
Motywacja
Zewnętrzna: oceny, nagrody, kary.
Wewnętrzna: ciekawość, sens, chęć zrozumienia.
Efekt długofalowy
„3 x Z”. W dorosłości pamiętasz ułamek definicji.
Umiejętność uczenia się przez całe życie: pytania, analiza, współpraca, krytyczne myślenie.

Obszar

Stary paradygmat

Nowy paradygmat

Zapamiętać materiał i odtworzyć go na sprawdzianie. Efekt: szybkie zaliczenie, brak trwałej wiedzy.

Cel edukacji

Rozumieć i umieć zastosować wiedzę w różnych kontekstach. Pamięć = naturalny skutek głębokiego myślenia.

Encyklopedia, nadajnik wiedzy. Głównym zadaniem jest „przekazać materiał”.

Rola nauczyciela

Przewodnik i organizator kultury myślenia. Tworzy warunki do refleksji, pytań i samodzielnych odkryć.

Bierny odbiorca treści. Słucha, notuje, odtwarza.

Rola ucznia

Aktywny badacz. Stawia pytania, szuka powiązań, współtworzy wiedzę.

Punkt wyjścia: „naucz się definicji, potem ją zastosuj”. Efekt – iluzja wiedzy, szybkie zapominanie.

Pamięć

Skutek zrozumienia. To, co zostało przemyślane, połączone z doświadczeniem i emocjami, zostaje na długo.

Test pamięci krótkotrwałej: ile faktów potrafisz odtworzyć?

Egzaminy

i sprawdziany

Test myślenia: zastosuj wiedzę w nowej sytuacji, wyjaśnij, porównaj, uzasadnij.

Początek: wykład nauczyciela → notatki. Koniec: odpytywanie.

Proces lekcyjny

Początek: pytanie/problematyzacja → eksploracja. Koniec: refleksja i podsumowanie myśli.

Błąd = dowód, że „nie nauczyłeś się wystarczająco”. Powód do wstydu.

Błędy i porażki

Błąd = źródło wiedzy i okazja do refleksji. Growth mindset (Dweck): błąd wspiera rozwój.

Zewnętrzna: oceny, nagrody, kary.

Motywacja

Wewnętrzna: ciekawość, sens, chęć zrozumienia.

„3 x Z”. W dorosłości pamiętasz ułamek definicji.

Efekt długofalowy

Umiejętność uczenia się przez całe życie: pytania, analiza, współpraca, krytyczne myślenie.

Co na to badania?

Nowy paradygmat nie jest wymysłem ani modą edukacyjną. To wnioski płynące z wieloletnich badań prowadzonych na całym świecie – od psychologii poznawczej, przez edukację, aż po praktykę klasową.

1. John Hattie – „Visible Learning”

  • Przeanalizował ponad 1500 metaanaliz edukacyjnych, obejmujących miliony uczniów.
  • Pokazał, że największy wpływ na wyniki uczniów mają strategie, które wymagają aktywnego przetwarzania informacji – np. uczenie się poprzez pytania, refleksję, metapoznanie.
  • Wysokie efekty (tzw. effect size) przynoszą działania, w których uczniowie myślą o własnym myśleniu, a nie tylko odtwarzają treści.
  • Hattie podsumowuje: „Nauczanie jest najbardziej skuteczne, gdy widzimy uczenie się oczami ucznia i pomagamy mu zobaczyć siebie jako własnego nauczyciela”.

2. Daniel Kahneman – psychologia poznawcza

  • Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, autor „Pułapek myślenia”.
  • Udowodnił, że nasz mózg często działa w trybie „Systemu 1” – automatycznym, szybkim, ale powierzchownym.
  • Dlatego mechaniczne zapamiętywanie łatwo prowadzi do złudzenia wiedzy (uczeń „zna definicję”, ale nie potrafi jej zastosować).
  • Dopiero „System 2” – wolniejsze, refleksyjne myślenie – pozwala na głębokie uczenie się i rozumienie.
  • Kahneman pokazuje, że szkoła, która wymaga tylko odtwarzania, wzmacnia System 1. Nowy paradygmat przenosi uwagę na System 2.

3. Robert Bjork – „pożądane trudności”

  • Profesor psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles.
  • Wprowadził pojęcie „desirable difficulties” – czyli takich wyzwań, które początkowo spowalniają naukę, ale w dłuższej perspektywie ją utrwalają.
  • Przykłady: uczenie się w różnych kontekstach, powtarzanie z przerwami, formułowanie własnych pytań.
  • Bjork udowodnił, że łatwe wkuwanie daje złudzenie wiedzy, a trudniejsze, wymagające myślenia zadania budują trwałą pamięć.

4. Carol Dweck – nastawienie na rozwój (growth mindset)

  • Psycholożka ze Stanford University, autorka przełomowej koncepcji growth mindset.
  • Wykazała, że uczniowie z nastawieniem na rozwój traktują błędy jako naturalną część procesu uczenia się – i uczą się szybciej.
  • W starym paradygmacie błąd = porażka → obniżona motywacja.
  • W nowym paradygmacie błąd = informacja zwrotna i punkt wyjścia do refleksji.
  • Dweck pokazała też, że sposób komunikacji nauczyciela (np. „spróbuj jeszcze raz” zamiast „nie umiesz”) ma ogromny wpływ na motywację i trwałość uczenia się.

5. Project Zero – Harvard University

  • Zespół badawczy prowadzony m.in. przez Davida Perkinsa i Rona Ritchharta.
  • Twórcy koncepcji „Visible Thinking” – widocznego myślenia.
  • Ich badania pokazują, że uczniowie uczą się najtrwalej wtedy, gdy myślą na głos, dzielą się strategiami i pytaniami, a nauczyciel dokumentuje proces.
  • Efekt: uczniowie lepiej rozumieją treści, częściej zadają pytania, mniej boją się eksperymentować.
  • Project Zero udowadnia, że „kultura myślenia” jest możliwa w każdej klasie, niezależnie od przedmiotu i poziomu.

Hattie, Kahneman, Bjork, Dweck, Harvard – wszyscy mówią jednym głosem: uczenie się nie zaczyna się od pamięci. Zaczyna się od myślenia, refleksji i poszukiwania sensu.

Neurobiologia: jak naprawdę uczy się mózg

Jeszcze niedawno sądzono, że pamięć działa jak komputer – wystarczy „wrzucić dane” i mózg je przechowuje. To przekonanie ukształtowało stary paradygmat szkoły: im więcej zapamiętasz, tym więcej się nauczysz.
Dziś wiemy, że to nieprawda.

Mózg to nie twardy dysk

  • W starym modelu edukacji uczeń miał być „pendrivem” – nauczyciel przekazuje treści, uczeń zapisuje w głowie.
  • Neurobiologia pokazuje, że mózg nie kopiuje danych – on tworzy sieci powiązań.
  • Nowa informacja zostaje na długo tylko wtedy, gdy zostanie połączona z wcześniejszym doświadczeniem, emocjami i refleksją.
  • Dlatego samo powtarzanie definicji nie wystarczy – szybko wypada z pamięci krótkotrwałej.
Uczenie się to proces aktywny
  • Badania nad pamięcią pokazują, że mózg uczy się najlepiej, gdy jest aktywny poznawczo: zadaje pytania, szuka wzorców, porównuje, testuje hipotezy.
  • Aktywność elektryczna i chemiczna neuronów rośnie wtedy, gdy uczeń próbuje zrozumieć zamiast tylko powtarzać.
  • Nowy paradygmat wykorzystuje ten fakt: stawia na proces myślenia jako klucz do trwałej pamięci.
Emocje i znaczenie wzmacniają pamięć
  • Neurobadania dowodzą: to, co jest emocjonalnie ważne i znaczące, zostaje zapamiętane na dłużej.
  • Stary paradygmat odcinał uczenie od emocji („po prostu naucz się definicji”).
  • W nowym paradygmacie pytania, problemy, ciekawość i poczucie sensu angażują mózg – dopamina i inne neuroprzekaźniki wspierają konsolidację pamięci.
Plastyczność mózgu
  • Mózg zmienia się przez całe życie – to zjawisko nazywamy neuroplastycznością.
  • Stary paradygmat zakładał, że „kto zdolny – ten się nauczy, kto nie – ma pecha”.
  • Nowa wiedza obala ten mit: każdy mózg może się rozwijać, jeśli dostaje odpowiednie wyzwania i warunki do myślenia.
  • To idealnie współgra z koncepcją growth mindset (Dweck).
Co z tego wynika dla szkoły?
  • Stary paradygmat nie uwzględniał, jak działa mózg – zakładał bierne kopiowanie wiedzy.
  • Nowy paradygmat jest zgodny z neurobiologią:
    • uczenie się to tworzenie powiązań,
    • trwała pamięć powstaje dzięki myśleniu, emocjom i sensowi,
    • każdy uczeń ma potencjał rozwoju dzięki plastyczności mózgu.

Mózg nie uczy się przez powtarzanie. Mózg uczy się przez myślenie, łączenie i refleksję.

Pobierz bezpłatny PDF o uczeniu się!

Uczenie się jest efektem myślenia – nie zapamiętywania. Poznaj 5 kroków do zmiany paradygmatu w Twojej szkole

POBIERZ PDF

28 stron merytorycznych treści, które zmieniają myślenie o uczeniu się!

Kultura myślenia w praktyce

Nowy paradygmat uczenia się nie opiera się na pojedynczych metodach czy trikach. To zmiana kultury szkoły – tego, jak wyglądają lekcje, jakie są oczekiwania wobec uczniów i jak nauczyciele rozumieją swoją rolę. Badania z Harvardzkiego projektu Visible Thinking (Project Zero) pokazują, że prawdziwa transformacja dokonuje się wtedy, gdy szkoła świadomie buduje kulturę myślenia.

Kliknij na tytuł siły, by dowiedzieć się więcej

8 SIŁ KULTURY MYŚLENIA

Rozwiązanie:

Poznaj szkolenie, które pomoże Ci wdrożyć tę zmianę w swojej szkole — krok po kroku.

  • Pełny program online dla rady pedagogicznej (lub wersja na żywo)
  • Gotowe rutyny, scenariusze, filmy i ćwiczenia
  • Praca z uczniami + zmiana podejścia nauczycieli
  • Wsparcie we wdrażaniu i materiały gotowe do użycia
  • 5 kroków do zmiany paradygmatu uczenia się w Twojej szkole
  • Kluczowe różnice: zapamiętywanie vs. myślenie
  • Inspiracje do pracy zespołowej z Radą
  • Przykłady rutyn myślowych do wdrożenia od zaraz

Co znajdziesz w środku?

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ

Szkolenie UCZENIE SIĘ JEST EFEKTEM MYŚLENIA!

Rola nauczyciela

W kulturze myślenia nauczyciel nie jest „dawcą wiedzy”, lecz architektem środowiska uczenia się. To on ustawia oczekiwania, decyduje, na co poświęcić czas, jakie pytania zadać, jakie relacje budować.

  • Zamiast koncentrować się na „przerobieniu materiału”, nauczyciel projektuje sytuacje, w których uczniowie wchodzą w proces myślenia.
  • Modeluje własne myślenie („Zastanawiam się, dlaczego…”, „Co by było, gdyby…”), pokazując, że wiedza nie jest zamkniętym katalogiem definicji, ale żywym procesem odkrywania.
  • Staje się przewodnikiem i partnerem intelektualnym, który organizuje przestrzeń do refleksji, zamiast kontrolować krok po kroku.

Rola ucznia

Uczeń w nowym paradygmacie nie jest już biernym odbiorcą treści. Staje się aktywnym uczestnikiem i twórcą znaczeń:

  • stawia pytania i formułuje hipotezy,
  • szuka powiązań między nową wiedzą a własnym doświadczeniem,
  • współpracuje z innymi, testuje pomysły, buduje i dokumentuje własne rozumienie.

Dzięki temu uczeń zaczyna widzieć siebie nie tylko jako kogoś, kto „uczy się przedmiotu”, ale jako osobę, która myśli, odkrywa i rozwija się. To fundamentalna zmiana tożsamości ucznia – z biernego „słuchacza” w myśliciela i badacza.

Inspiracje z praktyki

Kultura myślenia to środowisko, w którym nauczyciel staje się przewodnikiem, a uczeń – aktywnym myślicielem. To właśnie praktyczny wymiar nowego paradygmatu uczenia się.

ImageImageImageImage

Kliknij, by powiększyć

Korzyści – dla ucznia, nauczyciela i szkoły

Korzyści dla ucznia

  • Trwała wiedza – uczeń pamięta nie dlatego, że „wykuł”, ale dlatego, że zrozumiał i połączył wiedzę z doświadczeniem.
  • Większe zaangażowanie – lekcje są ciekawsze, bo prowokują do myślenia, zadawania pytań i odkrywania.
  • Więcej sensu – uczeń widzi, po co się uczy; rozumie, jak dana wiedza łączy się z jego światem i przyszłością.
  • Kompetencje XXI wieku – krytyczne myślenie, kreatywność, współpraca, komunikacja – nie tylko treści, ale umiejętności potrzebne w życiu.
  • Poczucie sprawczości – uczeń doświadcza, że jego głos ma znaczenie, że potrafi sam dochodzić do wiedzy, a nie tylko „powtarzać po nauczycielu”.

Korzyści dla nauczyciela

  • Większa satysfakcja z pracy – lekcje stają się żywym procesem, a nie odhaczaniem podręcznika.
  • Mniej frustracji – uczniowie rozumieją, zamiast tylko pytać „co będzie na teście?”.
  • Silniejsze relacje z uczniami – nauczyciel jest przewodnikiem, a nie tylko kontrolerem; w klasie rośnie zaufanie.
  • Rozwój zawodowy – nauczyciel staje się częścią nowoczesnej zmiany w edukacji, korzysta z badań i praktyk z najlepszych uczelni świata.
  • Większa autonomia – kultura myślenia daje ramy, ale zostawia przestrzeń na indywidualny styl nauczyciela i jego kreatywność.

Korzyści dla szkoły

  • Nowoczesny wizerunek – szkoła, która buduje kulturę myślenia, wyróżnia się na tle innych placówek.
  • Lepsze wyniki – uczniowie, którzy rozumieją, osiągają lepsze rezultaty nie tylko na testach, ale i w dalszej edukacji.
  • Społeczność ucząca się – cała rada pedagogiczna rozwija się razem, dzieli praktykami, wspólnie buduje nowe podejście.
  • Przewaga konkurencyjna – dla szkół niepublicznych – marka nowoczesnej szkoły; dla szkół publicznych – argument w rozmowach z rodzicami i organami prowadzącymi.
  • Trwała zmiana kultury – nowy paradygmat to nie „projekt na chwilę”, lecz sposób działania, który może kształtować szkołę przez lata.

Uczeń uczy się lepiej, nauczyciel pracuje z większą satysfakcją, a szkoła buduje nowoczesną, wyróżniającą się markę.

Na tym polega realna siła nowego paradygmatu uczenia się.

Chcesz pogłębić temat?

Przygotowaliśmy bezpłatne opracowanie, które w przystępny sposób pokazuje, dlaczego uczenie się zaczyna się od myślenia — nie od pamięci. „Uczenie się jest efektem myślenia – nie zapamiętywania”.

Dzięki niemu:

  • Dowiesz się, dlaczego “myślenie” > “zapamiętywanie” – z praktycznymi przykładami
  • Sprawdzisz, czy nasze podejście jest odpowiednie dla Twojej szkoły – bez zobowiązań
  • PDF możesz przesłać całej Radzie – zainspirujesz zespół do zmiany paradygmatu!
  • Poznasz 5 kluczowych zasad, które odmienią sposób uczenia się w Twojej szkole i klasie
  • 5 kroków do zmiany paradygmatu uczenia się w Twojej szkole
  • Kluczowe różnice: zapamiętywanie vs. myślenie
  • Inspiracje do pracy zespołowej z Radą
  • Przykłady rutyn myślowych do wdrożenia od zaraz

Co znajdziesz w środku?

Pobierz PDF

Kim jesteśmy i dlaczego mówimy o edukacji inaczej?

Instytut Krytycznego Myślenia od blisko 20 lat

wspiera szkoły, rady pedagogiczne i nauczycieli, którzy chcą prowadzić edukację opartą na refleksji, zrozumieniu i prawdziwym uczeniu się — nie tylko na zapamiętywaniu. Mamy największe doświadczenie w obszarze kultury myślenia i krytycznego myślenia - wiedzę

i umiejętności zdobywaliśmy w światowych ośrodkach zajmujących się myśleniem krytycznym.


Wierzymy, że uczenie się jest efektem myślenia, a rolą nauczyciela nie jest już tylko przekazywanie wiedzy, lecz tworzenie środowiska, w którym uczniowie zadają pytania, szukają sensu i budują zrozumienie.


Nie uczymy gotowych trików. Pomagamy zmieniać sposób myślenia o nauczaniu.

Dowiedz się o nas więcej

www. instytutkrytycznegomyslenia.pl

REGULAMIN SERWISU

biuro@instytutkrytycznegomyslenia.pl

+48 608 384 102

Polityka prywatności